Het Surinaamse paradijs

Dit weekend hebben we de drukte van Paramaribo achter ons gelaten. Samen met Soeradj, een Surinaamse student huurden we een auto en maakten een tocht naar Brownsberg, een van de natuurparken in het binnenland met uitzicht op het Brokopondo-Stuwmeer. Onderweg zagen we tussen het steeds groener wordende landschap al huisjes van de boslandbewoners. Het lijkt alsof je in een compleet andere wereld bent! Bergopwaarts kwamen geuren van bloemen en bos ons tegemoet en af en toe zagen we knalblauwe vlinder. Mijn haar was oranje van het bauxiet op de weg, iets teveel uit het raampje gehangen...Onze verblijfplaats in het park was een hangmatplaats met een kleine keuken. We keken uit over het Brokopondo meer, dat aangelegd is om de Bauxiet en goudwinning van energie te voorzien. In de jaren 60 liet men er duizenden hectaren voor onder water lopen. Boslandbewoners en indianen moesten vluchten. De eilandjes in het meer waren vroeger heuveltoppen, de houten staken waren bomen...

Op het plafond in ons huisje ontdekten we salamanders en een kleine leguaan, of een kleine krokodil! We waren er nog niet uit maar lieten de beestjes even voor wat ze waren en begonnen aan een wandeling door het bos, op naar de watervallen. Soeradj wees de weg. We zagen gigantische bomen, bedenkt met planten en lianen, en veel blauwe vlinders. Onderweg kwamen we Danti Bai tegen, een man uit het binnenland. Hij deed ons voor hoe de telefoonboom werkt (een communicatiemiddel van de indianen, waarbij met een stok heel hard op een cederboom wordt geslagen). Samen met Soeradj bezochten we daarna de Ireneval, een paradijselijk plekje midden in het bos, waar we heerlijk konden afkoelen. ‘parasprings, echt bronwater! Ik kon voor het eerst in mijn leven water drinken uit een natuurlijke bron! Door die ongelofelijk mooie plek was ik vergeten hoe ver we waren afgedaald en hoe stijl de weg terug was..onderweg kwamen we lianen tegen waar ons oergevoel toch even naar boven kwam!! Verder naar de Leoval. Deze waterval was hoog, waardoor de stralen gewoon pijn op je rug deden. In de buurt was een grot, een opening van de tunnel die in 1793 door meneer Brown, een goudzoeker werd gegraven. Het schijnt dat er nu een alligator van 3,5 meter in woont. Op de foto zie je een klein lichtje..een oog van de alligator??? Gelukkig komt hij alleen in de grote regentijd naar buiten, en nu is het de kleine regentijd...na een douche kregen Annika en ik van Vincent, een vriend van Soeradj, nog even een lesje Sranantongo, terwijl Gerhard en Soeradj geen genoeg kregen van de waterval.
's Avonds zat de kleine krokodil nog steeds in onze hut. Daarom ging Soeradj een vuurtje in ons houten huis maken, om het uit te roken!! Het had weinig effect, want alle salamanders en de krokodil gingen precies boven het vuur zitten, waarschijnlijk vonden ze het lekker warm...

Tijdens onze avondwandeling ontdekten we een mierenleger. Duizenden mieren liepen en masse zo'n twintig meter van een boom naar een plek waar ze waarschijnlijk een huis gingen bouwen, want ze droegen allemaal een stukje blad bij zich. Het was tweerichtingsverkeer, de mieren die hun vrachtje hadden afgeleverd, keerden terug voor een nieuwe lading. Gerhard en ik deden even een experiment door een wegversperring te maken...dat hadden we beter niet kunnen doen want de mieren gingen ritsen en toen ontstond er opstopping, file, chaos. Sommigen liepen nu de verkeerde kant op. Gelukkig kunnen de mieren zelf alles weer in goede banen leiden. We ontdekten dat ze zelf alle wegversperringen aan de kant zetten!

Vannacht sliep ik voor het eerst van mn leven in een hangmat omgeven door een tropisch bos. Het is best koud zo hoog, gelukkig wel mugvrij daardoor. Ik lag met een dikke trui en mn broek aan, die nog onder modder zat van de wandeling, in mijn hangmat.'s Nachts werden we omringd door geluiden van brulapen, vogels en krekels. Het eerste wat ik zag toen ik om zes uur wakker werd was een kolibri! Alles was mistig om ons heen. De brulapen waren weer stil.

We gingen er vroeg uit om dieren te spotten; een echt Surinaams boskonijn en aapjes, en weer voelde ik me erg klein naast de geweldige bomenreuzen. Die middag maakten we nog een boswandeling, en Gerhard en ik daalden nog eens af naar een waterval, al bleek dit na een satijle afdaling een klein kreekje te zijn, niet minder mooi. En het was de marathon naar boven waard!

De stadskinderen uit Paramaribo komen op schoolreisje naar Brownsberg...verder kunnen weinig Surinamers de kracht van deze natuur zelf ervaren. De prijzen worden opgeschroefd door de komst van steeds meer toeristen. Het is schandalig maar waar, Brownsberg blijft grotendeels een exclusieve ervaring voor buitenlandse toeristen en studenten.

Peperpot, interviews en een tropische douche!

De tijd vliegt!! En mijn verhaal over de excursie naar Commewijne was nog niet eens af...op plantage Peperpot werden we rondgeleid door een echte Mandoer, iemand die nog als plantagevoorman is opgeleid. Van hem kregen we een rondleiding door de koffiefabriek, waar alle authentieke machines nog stonden!De plantage gaf een trieste indruk, zo verlaten en vervallen. Maar de sfeer van contractarbeid was er nog zo aanwezig, dat het verleden heel dichtbij kwam.

De week die volgde was de presentatieweek. Elke student moest zijn onderzoek presenteren. Bij mij ging het nog voornamelijk over de opzet en de methode, aangezien het onderzoek nog verricht moet worden. Het eind van de week werd afgesloten met de interview met Lie Paw Sam. Tegenwoordig is hij een belangrijke man in de goudsector, maar heeft in Leiden gestudeerd en is daar actief geworden in de Surinaamse Studentenvereniging, waarbinnen hij met een aantal mensen ideeen ontwikkelde voor de oprichting van een Surinaamse Volkspartij. Deze partij is vervolgens in Suriname opgericht. Het interview werd afgenomen door Annika en een Surinaamse student. Daarna barstte een klein feestje los als afsluiting van de twee collegeweken.

Nu dus alle tijd voor ons eigen onderzoek! Werken in de warmte van de tropen valt toch niet mee! Daarom zijn we zondag even gaan uitwaaien op White Beach, een 'strandje' aan de Surinamerivier met rieten hutjes op het strand met kokospalmen...en piranha's in het water!..buiten het hek dan...Het zwemmen was vooral leuk tijdens de tropische regenbui die we over ons heen kregen. Aan de andere zijde van de Surinamerivier zagen we alleen maar regenwoud, een supermooi uitzicht.

Zoek de Salamander.... Zoek de piranha's.....

Nog een paar foto's!

De eerste dag na aankomst...












Ons huis aan de Eduard Pracht straat

Anton de Kom Universiteit

Het Surinaams museum en plantages

PlanVrijdag zouden we eigenlijk het Nationaal Archief bezoeken, maar vanwege de vliegtuigramp was het afgezet. Vlakbij is namelijk de landingsbaan van de vliegtuigjes die naar het binnenland gaan. Een van die vliegtuigjes is vrijdag verongelukt, waarbij 19 mensen om het leven kwamen, vandaag is de nationale rouwdag.

Daarom gingen wij in de plaats daarvan naar het Surinaams museum. Daar kregen we uitleg over archiefstukken door Hilde Neus. Zij heeft een boek geschreven over Madame Plaisi, de uiterst wrede plantage eigenaresse. Uit haar boek blijkt dat ze eigenlijk helemaal niet zo wreed was, wat bij veel Surinamers in het verkeerde keelgat schoot.

Er was zo'n enthousiaste opkomst dat we niet genoeg stoelen hadden. Gerhard en ik dus maar op de tafel, waarop twee zeer moderne pc's stonden. Ik keek nog even onder de tafel en constateerde dat deze wel sterk genoeg was...voor ons tweeën. meneer Meel was een teveel. Nog voor mevrouw Neus met haar verhaal aanving, hoorde we een enorme klap en stonden op de grond. De tafel was uit haar voegen gesprongen, een mooie entree voor ons Nederlandse studenten in het Surinaams museum! Gerhard zal nog vaak langs het museum moeten...

Zaterdag kregen we een excursie door het Commewijnegebied. In dit gebied was veel Javaanse contractarbeid. De eerste keer buiten Paramaribo! We zagen noh huisjes staan uit de tijd van de van de contractarbeiders. Nog steeds zijn de oude plantages en fabrieken in originele staat, maar heel erg vervallen. We hebben plantage Mariënburg en Peperpot bezocht. Peperpot was het meest intrigerende. We werden rondgeleid door een man die nog opgeleid is als mandoer, als opzichter. Tot 11 jaar terug is de plantage nog in gebruik geweest, dan niet mbv contractarbeiders...

Patatje integratie, Scott en Surinaams studeren

Voor de afgelopen drie colleges moesten aardig wat aan historische verdieping doen. Vandaar dat we sinds ons verblijf hier ons al zwoegend een weg door teksten banen, en eigenlijk nog weinig van Paramaribo zelf hebben gezien. Onze huisgenoten Imre, Arnoud, Lieke en Hilde keken ons erg vreemd aan toen we meteen de eerste dag aan de slag gingen met onze stapels boeken. Gelukkig is het de hele dag heerlijk weer hier, zo’n 30 graden met een zuchtje zeewind, en kun je heerlijk op ons terras studeren.

Zondag zijn we voor de afwisseling de buurt gaan verkennen en in een half uur naar het winkelcentrum gelopen (Surinamers verklaarden ons voor gek). Het werd nogal laat en we besloten daar onze eerste Surinaamse maaltijd te gebruiken…de enige optie in het centrum was de Nederlandse ‘happy snack’, hier onlangs geopend door iemand die in het gebrek aan frikandellen en een patatje oorlog (hier een politiek correct een ‘patatje integratie’ genoemd) een gat in de markt zag… ze hadden zelfs poffertjes! Dus na een heerlijke pannenkoek met kaas met patat zijn we met de taxi teruggegaan, je kunt hier beter niet ’s avonds over straat lopen.
Gisteren hadden we ons eerste college van onze begeleiders dr. Meel en de Surinaamse dr. Egger, aan de Anton de Kom Universiteit, vlakbij ons huis. Een van de Surinaamse studenten was jarig en had zelfs voor ons bojo meegenomen! We krijgen met veertien Surinamers college. We bespraken het boek van James Scott, een socioloog die het gedrag van mensen binnen machtsrelaties heeft bestudeerd.'No human action is possible without a little acting'...De discussie kwam de eerste keer al aardig op gang, de Surinamers nemen geen blad voor de mond. Bijna iedereen doet deeltijd geschiedenis en heeft al een baan in het archief of als leraar. Veel van hen zijn al meer dan een jaar met hun onderzoek bezig..zij hebben tenminste wat om te presenteren! Voor ons is het nog een verrassing wat we hier wat het onderzoek brengt. Dr. Meel stelde ons zeer gerust toen hij benadrukte dat aan ons zwaardere eisen worden gesteld. Volgende week hebben we onze presentaties!

Eergisteren zijn we met dr. Meel gaan eten aan de Waterkant, en hebben we ook wat van de stad gezien. Opvallend zijn alle koloniale houten gebouwen. Sommigen zijn vervallen, maar aan de Waterkant geven ze een fantastische sfeer aan de omgeving.

Ons huis heeft toch wel een paar gevaarlijke trekjes. We hebben geen warm water, dus gebruiken we de waterkoker voor de afwas. Hoe kon ik weten dat de waterkoker niet vanzelf uitging, maar dat je de stekker eruit moet trekken...dus ik stond nietsvermoedend af te wassen terwijl de waterkoker vlam vatte, totdat Annika een gil gaf en Gerhard met de waterkoker naar buiten stormde. Daar hebben we hem al vlammend nog even laten staan voor de foto. Gelukkig regende het buiten...

Vannacht maakte ik een eerste echte tropische regenbui mee..het water stroomde langs de weg en gaf ontzettend veel lawaai. Eigenlijk is het pas over een maand regentijd, maar de Surinamers zeggen dat het weer hier net zo onvoorspelbaar is geworden als tijdens de Nederlandse pasen.

De colleges zijn tot nu toe erg interessant en inspirerend voor ons onderzoek. Vanmiddag krijgen we een opdracht in het archief en...ik heb mijn eerste interview met Harold Jap A Joe, een socioloog die onderzoek doet naar de hedendaagse invloed van het slavernijverleden op religie.

Binnenkort komen er foto's! (Ik kan tussen de Chinese tekens geen 'browse' ontdekken...Judith??)